اقدامی در مورد حمله نظامی به ايران
سام قندچی
http://www.ghandchi.com/680-AttackingIran.htm
متن انگليسی English Version
http://www.ghandchi.com/680-AttackingIranEng.htm
بحث در مورد مسأله حمله نظامی احتمالی به ايران موضوع تازه ای نيست و سالها است که در اين باره موافقان و مخالفان چنين رويکردی، سخن گفته اند (1).
در آغاز تجاوز عراق به ايران، بسياری از روشنفکران ايران که تنش های دو کشور ايران و عراق را حس می کردند، پيش از آغاز جنگ چنين واقعه ای را پيش بينی می کردند و بر عليه چنين احتمالی، صحبت ميکردند. اين حقير که خود يکی از آن ها بودم متأسفانه هيچ تلاشی برای طرح کردن افکار خود در اين مورد در سطح بين المللی در آنزمان نکردم. دو روز پيش از حمله عراق به ايران، اتفاقاً برای ديدار با چند نفر از دوستانم به خرمشهر رفته بودم و نظراتم را با آنها در ميان گذاشتم و متذکر شدم که سطح تنش ها در مطبوعات، نزديک بودن احتمال جنگ با عراق را نشان می دهد، و اينکه لازم است پيش از آغاز شدن جنگ به هر وسيله ای شده است از وقوع آن جلوگيری شود. دو روز بعد که بليط اتوبوس برای بازگشت به تهران در دستم بود، صدای اولين شليک های گلوله از عراق بسوی خرمشهر را شنيدم و اولين خط دفاع ايران در خيابانهای خرمشهر را ديدم که موضع گرفته بودند. همه ما بقيه ماجرا را ميدانيم و اينکه طی 8 سال جنگ چه بر سر ايران و عراق آمد.
امروز وقتی آن روزها را به خاطر ميآورم، فکر ميکنم کسانی که اينچنين ميانديشيدند می بايست ديدگاه خود را در مورد سير وقايع، و بويژه موضع خود را در مورد حمله به ايران، به روشنی و با شفافيت کامل و بدون جملات مبهم، به جامعه بين المللی، ابراز ميکردند. چه ارزشی دارد که سالها بعد فهميديم که برخی از رهبران اپوزيسيون ايران بجای تلاش برای متوقف کردن جنگ، بطور مخفيانه در حال معامله کردن با صدام حسين بودند؟ در مقياس بين المللی، همه اقدامات اپوزيسيون ايران در گفتگوهايشان با سازمان های بين المللی به برخوردهای تاکتيکی به جنگ، محدود شده بود.
اين بار، لازم است که موضع خود را به روشنی در اختيار جامعه بين المللی قرار دهيم؛ مثلاً با يک صفحه آگهی در روزنامه نيويورک تايمز، با امضاهای همه ايرانيانی که ضد حمله نظامی به ايران هستند. هزينه چنين تلاشی ميتواند از طريق امضا کنندگان بيانيه، تأمين شود. ما نميتوانيم انتظار داشته باشيم کسانيکه خواستار حمله به ايران هستند، چنين بيانيه ای را امضا کنند يا برای چنين اقدام شفاف سازی، کوشش کنند، و هزينه آن را بپردازند. چنين بيانيه ای، نظر روشن همه آنهايی خواهد بود که ميخواهند در اين مورد هرچه رساتر موضع خود را به اطلاع جامعه بين المللی برسانند که ما امضاء کنندگان *بدون قيد و شرط* ضد هرگونه حمله نظامی به ايران هستيم.
ميخواهم به خوانندگان پيشنهاد کنم که نظرات خود را در مورد اين اقدام پيشنهادی در "صفحه شما" در سايت ايران گلوبال http://www.iranglobal.info با ديگران در ميان گذارند.
سام قندچی، ناشر و سردبیر
ایرانسکوپ
http://www.iranscope.com
هفتم دی ماه 1390
December 28, 2011
پانويس:
1. حمله پيشگيرانه به تأسيسات اتمی نسل کشی است
http://www.ghandchi.com/679-Preemptive.htm
خطر جنگ جمهوري اسلامي و اسرائيل (و اينکه اپوزيسيون چه کار ميتواند بکند)
http://www.ghandchi.com/465-IRI-IsraelWar.htm
دليل جنگ بخاطر برنامه اتمي
http://www.ghandchi.com/483-dalilejang.htm
چرا من با هرگونه حمله به ايران مخالفم
http://www.ghandchi.com/475-Notoanyinvasion.htm
سام قندچی
http://www.ghandchi.com/680-AttackingIran.htm
متن انگليسی English Version
http://www.ghandchi.com/680-AttackingIranEng.htm
بحث در مورد مسأله حمله نظامی احتمالی به ايران موضوع تازه ای نيست و سالها است که در اين باره موافقان و مخالفان چنين رويکردی، سخن گفته اند (1).
در آغاز تجاوز عراق به ايران، بسياری از روشنفکران ايران که تنش های دو کشور ايران و عراق را حس می کردند، پيش از آغاز جنگ چنين واقعه ای را پيش بينی می کردند و بر عليه چنين احتمالی، صحبت ميکردند. اين حقير که خود يکی از آن ها بودم متأسفانه هيچ تلاشی برای طرح کردن افکار خود در اين مورد در سطح بين المللی در آنزمان نکردم. دو روز پيش از حمله عراق به ايران، اتفاقاً برای ديدار با چند نفر از دوستانم به خرمشهر رفته بودم و نظراتم را با آنها در ميان گذاشتم و متذکر شدم که سطح تنش ها در مطبوعات، نزديک بودن احتمال جنگ با عراق را نشان می دهد، و اينکه لازم است پيش از آغاز شدن جنگ به هر وسيله ای شده است از وقوع آن جلوگيری شود. دو روز بعد که بليط اتوبوس برای بازگشت به تهران در دستم بود، صدای اولين شليک های گلوله از عراق بسوی خرمشهر را شنيدم و اولين خط دفاع ايران در خيابانهای خرمشهر را ديدم که موضع گرفته بودند. همه ما بقيه ماجرا را ميدانيم و اينکه طی 8 سال جنگ چه بر سر ايران و عراق آمد.
امروز وقتی آن روزها را به خاطر ميآورم، فکر ميکنم کسانی که اينچنين ميانديشيدند می بايست ديدگاه خود را در مورد سير وقايع، و بويژه موضع خود را در مورد حمله به ايران، به روشنی و با شفافيت کامل و بدون جملات مبهم، به جامعه بين المللی، ابراز ميکردند. چه ارزشی دارد که سالها بعد فهميديم که برخی از رهبران اپوزيسيون ايران بجای تلاش برای متوقف کردن جنگ، بطور مخفيانه در حال معامله کردن با صدام حسين بودند؟ در مقياس بين المللی، همه اقدامات اپوزيسيون ايران در گفتگوهايشان با سازمان های بين المللی به برخوردهای تاکتيکی به جنگ، محدود شده بود.
اين بار، لازم است که موضع خود را به روشنی در اختيار جامعه بين المللی قرار دهيم؛ مثلاً با يک صفحه آگهی در روزنامه نيويورک تايمز، با امضاهای همه ايرانيانی که ضد حمله نظامی به ايران هستند. هزينه چنين تلاشی ميتواند از طريق امضا کنندگان بيانيه، تأمين شود. ما نميتوانيم انتظار داشته باشيم کسانيکه خواستار حمله به ايران هستند، چنين بيانيه ای را امضا کنند يا برای چنين اقدام شفاف سازی، کوشش کنند، و هزينه آن را بپردازند. چنين بيانيه ای، نظر روشن همه آنهايی خواهد بود که ميخواهند در اين مورد هرچه رساتر موضع خود را به اطلاع جامعه بين المللی برسانند که ما امضاء کنندگان *بدون قيد و شرط* ضد هرگونه حمله نظامی به ايران هستيم.
ميخواهم به خوانندگان پيشنهاد کنم که نظرات خود را در مورد اين اقدام پيشنهادی در "صفحه شما" در سايت ايران گلوبال http://www.iranglobal.info با ديگران در ميان گذارند.
سام قندچی، ناشر و سردبیر
ایرانسکوپ
http://www.iranscope.com
هفتم دی ماه 1390
December 28, 2011
پانويس:
1. حمله پيشگيرانه به تأسيسات اتمی نسل کشی است
http://www.ghandchi.com/679-Preemptive.htm
خطر جنگ جمهوري اسلامي و اسرائيل (و اينکه اپوزيسيون چه کار ميتواند بکند)
http://www.ghandchi.com/465-IRI-IsraelWar.htm
دليل جنگ بخاطر برنامه اتمي
http://www.ghandchi.com/483-dalilejang.htm
چرا من با هرگونه حمله به ايران مخالفم
http://www.ghandchi.com/475-Notoanyinvasion.htm
پستها
