نتيجه همراهی طولانی تر جمهوری اسلامی با بشار اسد چه خواهد بود
سام قندچی
http://www.ghandchi.com/715-iran-and-syria.htm
خبرهای قتل عام در سراسر سوريه صفحات مطبوعات بين المللی را پوشانده است. کشتارها شامل غيرنظاميان از جمله کودکان است و بمباران شهرها توسط ارتش بشار اسد ديگر به رويدادی روزانه تبديل شده است.
جنايات عليه بشريت که رژيم اسد مرتکب شده مختص چند هفته اخير نيست. در يک سال و نيم گذشته که خيزش مسالمت آميز مردم و ارتشيان متواری در سوريه نظير ديگر کشورهای بهار عرب زبانه کشيده است حدود ٢۰۰۰۰ نفر کشته شده اند.
چمهوری اسلامی ايران همچنان به حمايت خود از بشار اسد ادامه می دهد. گفته می شود در زمان جنگ ايران و عراق، بشار اسد تجهيزات جنگی بنام سوريه می خريده و در اختيار ايران قرار می داده است و به اين دليل جمهوری اسلامی اکنون همياری آن روز بشار اسد را جبران می کند.
دولت ايران از يکسو جنبش مردم سوريه را بعنوان توطئه قدرت های جهانی محکوم کرده و در سرکوب آن به رژيم اسد ياری رسانده و از سوی ديگر تلاش دارد بهار عرب را بعنوان ادامه انقلاب اسلامی ۳۳ سال پيش ايران، توصيف کند.
اما بهار عرب که شامل جنبش مردم سوريه نيز می شود، يک ويژگی اساسی دارد که آن را از انقلاب ۵۷ در ايران و رويدادهای مشابه در منطقه خاورميانه در ۳۰ و چند سال پيش جدا می کند، و آن هم اعتدال غالب بر اين حرکت است که اصطلاحاً ليبرال ناميده می شود.
از نيروهای سکولار تا جريانات اسلامی در جنبش بهار عرب، همه نوعی اعتدال را برگزيده اند. به همين دليل تلاشهای جريانات افراطی هوادار جمهوری اسلامی در مصر و ليبی برای به راه انداختن اقداماتی نظير اشغال سفارت آمريکا در آن کشورها با شکست روبرو شد.
قدرت های بزرگ نظير آمريکا نيز مراقب هستند از جريانات افراطی نزديک به القاعده که در تلاش برای رخنه در اپوزيسيون سوريه هستند، فاصله بگيرند. اما خود دولت بشار اسد که اين اپوزيسيون بخشاً اسلامی را سرکوب می کند جريانی افراطی است – هرچند به عکس جمهوری اسلامی ايران، سکولار است.
مدتی پيش آيت الله خامنه ای پرسيده بود که دنيا مسأله اش با ايران اتمی است يا ايران اسلامی، و در پاسخ گزينه دوم را انتخاب کرد. اما سوريه نشان می دهد ايران با طرفی که اسلامی نيست سمت گرفته است!
جمهوری اسلامی ايران نظير شوروی که با سقوط افغانستان ضربه خورد، از سقوط رژيم اسد ضربه خواهد خورد اما هرچه اين همراهی با بشار اسد طولانی تر شود اين ضربه شديدتر خواهد بود (1).
آنچه مسلم است مردم سوريه برای تحولی معتدل برخاسته اند و اين رژيم افراطی بشار اسد است که مانعی در برابر رسيدن به يک مصالحه در آن کشور می باشد. دولت هايی که به اين رژيم سرکوبگر ياری می رسانند هر روز خود را از جنبش بهار عرب منزوی تر خواهند کرد.
سؤال اين است که با ادامه کشتارها در سوريه توسط رژيم بشار اسد، ايران چه خواهد کرد؟
به اميد جمهوری آينده نگر دموکراتيک و سکولار در ايران،
سام قندچی، ناشر و سردبير
ايرانسکوپ
http://www.iranscope.com
نهم شهريور ماه 1391
August 30, 2012
پانويس:
1. http://www.ghandchi.com/691-IranSyria.htm
سام قندچی
http://www.ghandchi.com/715-iran-and-syria.htm
خبرهای قتل عام در سراسر سوريه صفحات مطبوعات بين المللی را پوشانده است. کشتارها شامل غيرنظاميان از جمله کودکان است و بمباران شهرها توسط ارتش بشار اسد ديگر به رويدادی روزانه تبديل شده است.
جنايات عليه بشريت که رژيم اسد مرتکب شده مختص چند هفته اخير نيست. در يک سال و نيم گذشته که خيزش مسالمت آميز مردم و ارتشيان متواری در سوريه نظير ديگر کشورهای بهار عرب زبانه کشيده است حدود ٢۰۰۰۰ نفر کشته شده اند.
چمهوری اسلامی ايران همچنان به حمايت خود از بشار اسد ادامه می دهد. گفته می شود در زمان جنگ ايران و عراق، بشار اسد تجهيزات جنگی بنام سوريه می خريده و در اختيار ايران قرار می داده است و به اين دليل جمهوری اسلامی اکنون همياری آن روز بشار اسد را جبران می کند.
دولت ايران از يکسو جنبش مردم سوريه را بعنوان توطئه قدرت های جهانی محکوم کرده و در سرکوب آن به رژيم اسد ياری رسانده و از سوی ديگر تلاش دارد بهار عرب را بعنوان ادامه انقلاب اسلامی ۳۳ سال پيش ايران، توصيف کند.
اما بهار عرب که شامل جنبش مردم سوريه نيز می شود، يک ويژگی اساسی دارد که آن را از انقلاب ۵۷ در ايران و رويدادهای مشابه در منطقه خاورميانه در ۳۰ و چند سال پيش جدا می کند، و آن هم اعتدال غالب بر اين حرکت است که اصطلاحاً ليبرال ناميده می شود.
از نيروهای سکولار تا جريانات اسلامی در جنبش بهار عرب، همه نوعی اعتدال را برگزيده اند. به همين دليل تلاشهای جريانات افراطی هوادار جمهوری اسلامی در مصر و ليبی برای به راه انداختن اقداماتی نظير اشغال سفارت آمريکا در آن کشورها با شکست روبرو شد.
قدرت های بزرگ نظير آمريکا نيز مراقب هستند از جريانات افراطی نزديک به القاعده که در تلاش برای رخنه در اپوزيسيون سوريه هستند، فاصله بگيرند. اما خود دولت بشار اسد که اين اپوزيسيون بخشاً اسلامی را سرکوب می کند جريانی افراطی است – هرچند به عکس جمهوری اسلامی ايران، سکولار است.
مدتی پيش آيت الله خامنه ای پرسيده بود که دنيا مسأله اش با ايران اتمی است يا ايران اسلامی، و در پاسخ گزينه دوم را انتخاب کرد. اما سوريه نشان می دهد ايران با طرفی که اسلامی نيست سمت گرفته است!
جمهوری اسلامی ايران نظير شوروی که با سقوط افغانستان ضربه خورد، از سقوط رژيم اسد ضربه خواهد خورد اما هرچه اين همراهی با بشار اسد طولانی تر شود اين ضربه شديدتر خواهد بود (1).
آنچه مسلم است مردم سوريه برای تحولی معتدل برخاسته اند و اين رژيم افراطی بشار اسد است که مانعی در برابر رسيدن به يک مصالحه در آن کشور می باشد. دولت هايی که به اين رژيم سرکوبگر ياری می رسانند هر روز خود را از جنبش بهار عرب منزوی تر خواهند کرد.
سؤال اين است که با ادامه کشتارها در سوريه توسط رژيم بشار اسد، ايران چه خواهد کرد؟
به اميد جمهوری آينده نگر دموکراتيک و سکولار در ايران،
سام قندچی، ناشر و سردبير
ايرانسکوپ
http://www.iranscope.com
نهم شهريور ماه 1391
August 30, 2012
پانويس:
1. http://www.ghandchi.com/691-IranSyria.htm
پستها
