تلفن های هوشمند و انتخابات

تلفن های هوشمند و انتخابات

سام قندچی

http://www.ghandchi.com/772-smartphone-election.htm

تلفن های هوشمند و تابلت ها هر چه بيشتر در رابطه دولت و شهروندان اهميت پيدا می کنند. دليلش هم بسيار ساده است. اين ابزارها جائی را در جامعه پر می کنند که در گذشته روزنامه ها در اختيار داشتند. اگر 40 سال پيش در آمريکا وقتی کسی وارد کافی شاپ می شد قبلا روزنامه خود را از کيوسک يا جعبه روزنامه فروشی خريده بود و موقع صرف صبحانه روزنامه می خواند امروز مردم تابلت خود را که با وای فای مجانی کافی شاپ آنها را به اينترنت وصل می کند به همراه دارند و اخبار مورد علاقه خود را روی اين ابزارها می خوانند. حتی در مناطق دورافتاده اين عادت جديد جای روزنامه خواندن را به سرعت اشغال می کند.

 

در گذشته دولت ها به اهميت روزنامه پی برده و برای برقرار کردن ارتباط با شهروندان از آن استفاده می کردند. حتی تلويزيون هم نتوانست جای روزنامه را پر کند چرا که با استفاده از روزنامه خيلی سريع خواننده می توانست با ورق زدن به خبرهای مورد توجه خود دسترسی پيدا کنند. مثلا در ايران برخی بازرگانان فقط روزنامه را می خريدند تا آگهی های بخش اعلانات دولتی را بخوانند. چنين جايی را تلويزيون نتوانست پر کند اما امروز تلفن های هوشمند و تابلت ها با وصل شدن به اينترنت بهتر از روزنامه انجام اين کار را ميسر کرده اند.

 

نيازی به توضيح واضحات نيست که اين ابزارهای جديد نقش مهمی در رابطه دولت با شهروندان ايفا می کنند. اگر در گذشته دولتهای ديکتاتوری روزنامه ها را بر مبنای محتوای آنها سانسور می کردند ولی کل وجود روزنامه را نمی خواستند و نمی توانستند از جامعه حذف کنند امروز نيز وضع مشابهی در مورد اينترنت و مشخصا پس از بوجود آمدن تلفن های هوشمند و تابلت ها بوجود آمده است.

 

حالا در چنين شرايطی ما شاهد قطع و وصل اينترنت در زمانهای انتخابات در ايران هستيم. اتفاقا در اين برهه های زمانی است که ارتباط دولت با مردم در عرصه سياسی اهميت فوق العاده دارد و حتی مردم برای پيدا کردن محل های اخذ رأی به اين ابزارها مراجعه می کنند. خصوصاً وقتی دولت هم خواستار شراکت بيشتر مردم در انتخابات است چنين اقدامی بسيار متضاد بنظر می رسد. البته آشکار است که به رغم فيلترينگ اينترنت در ايران دولت هنوز از تلفن های هوشمند و تابلت ها وحشت دارد که مبادا نظير انتخابات 1388 اپوزيسيون بتواند از اين ابزارها عليه دولت استفاده کند.

 

آنچه مـتأسفانه در ايران درک نشده اين است که اينترنت در بعُد ابزار ارتباطی می تواند نظير هر ابزار ديگری شمشيری دو لبه باشد و کند کردن لبه شمشير، کارآئی اين ابزار را برای ايران از بين می برد که هم به ضرر مردم است و هم دولت و نتيجه آن می شود که حتی برای خود دولت هم در قرن بيست و يکم با چنين برخوردی به تلفن های هوشمند و تابلت ها، از نظر تکنيکی اميد داشتن به برگزاری انتخاباتی حماسه آفرين اگر اينترنت را تعطيل کنند تخيلی بيش نخواهد بود.

 

به امید جمهوری آینده نگر  دموکراتیک و سکولار در ایران،

سام قندچی، ناشر و سردبير
ايرانسکوپ

http://www.ghandchi.com

http://www.iranscope.com
هشتم خرداد ماه 1392

May 29, 2013

ghandchi#
ayandehnegar#