یکشنبه، خرداد ۱۱، ۱۳۹۳

ايران و سينگولاريته

ايران و سينگولاريته
سام قندچی
 http://www.ghandchi.com/806-iran-singularity.htm

بيش از 30 سال است به اهميت استراتژيک هوش مصنوعی برای تمدن بشری پرداخته شده است (1). حدود 10 سال پيش مشخصاً موضوع سينگولاريته در ارتباط با ايران در نوشتاری تحت عنوان "يکتايی انفصالی و ما" مطرح شد (2). در ميان نشريات و صاحب نظران اپوزيسيون در خارج از کشور در آنزمان آقای دکتر اسماعيل نوری علا به اين نوشتار توجه نشان دادند. در نوامبر 2007 در مصاحبه ای تحت عنوان "آينده نگری و پايان مرگ" در برنامه ميزگرد احمد بهارلو در صدای آمريکا درباره تأثير سينگولاريته بر ايران مفصلاً بحث شد (3).
 
در ادامه تلاشهای فوق دوسال پيش در ژوئيه 2012 به مدت شش ماه سلسله نوشتارهايی در وبلاگ فراديد در سايت صدای آمريکا منتشر شدند (4). اين بحثهای سينگولاريته بهمراه کامنت های ری کورزويل که همه آنها را شخصاً مرور کرده بود در دسامبر 2013 به زبان های فارسی و انگليسی انتشار يافت (5).
 
بنظر می رسد محافل آينده نگر در داخل ايران به اين موضوع که سينگولاريته پاراديم جديد آينده نگری است تمايل پيدا کرده اند (6). اما نيروهای سياسی اپوزيسيون همچنان از اين بحث ها به دور مانده اند و برنامه های تلويزيونی در داخل و خارج کشور چندان تلاشی برای درک اهميت اين موضوعات برای ايران ندارند.
 
گفتنی است که نشريات سياسی اصلاح طلب چه در داخل و چه در خارج کشور ابداً توجهی به بحث های سينگولاريته نشان نداده اند در صورتيکه در ميان اصولگرايان نشريه تابناک آقای محسن رضايی سالهاست برايش بحث های آينده نگری مورد توجه قرار داشته است و نه تنها در تدوين اسنادی نظير چشم انداز بيست ساله از نظرات آينده نگرها استفاده شده است بلکه سايت هايی نظير باشگاه انديشه بسياری از مطالب آکادميک آينده نگری را منتشر کرده اند. همچنين در ميان همراهان آقای محمود احمدی نژاد، آقای اسفنديار رحيم مشايی در برخی سخنرانی ها به موضوع مرکزی سينگولاريته يعنی امتزاج کامپيوتر و انسان در 30 سال آينده توجه مشخص داشت. بحث در اينجا نظرات گروه های سياسی مختلف در دولت ايران و اپوزيسيون نيست بلکه منظور توجه آنها به واقعيت دورانساز سينگولاريته است که بر زندگی همه مردم ايران اثر خواهد گذاشت.
 
طبق ارزيابی های دانشمندانی نظير ری کورزويل تا سال 2030 توان محاسباتی کامپيوترها از مغز انسان پيشی می گيرد و بعد از سال 2045 انسانی که توانهای هوشی و بدنی اش با هوش مصنوعی و تکنولوژی های مرتبط افزايش نيافته باشد قادر به رقابت در جامعه نخواهد بود. اين موضوع برای هر جامعه ای و از جمله ايران اهميت تاريخی دارد و بحث داستانهای تخيلی نيست.
 
اگر بخواهيم در اين مورد تشبيهی را مطرح کنيم، استفاده از رحم اجاره ای است و اتفاقاً مراجع شيعه نيز استفاده از آن را جايز شمرده اند و در ايران بسياری از زوج هايی که برای بچه دار شدن با مشکل روبرو هستند همين امروز از اين گزينه استفاده می کنند. اين پيشرفت علمی-تکنولوژيک بخودی خود ربطی نه به مذهب دارد و نه به سياست اما دقيقاً شرايط سياسی و مذهبی می تواند آن را برای جامعه ای امکانپذير کند يا در برابرش سد ايجاد کند. افق سينگولاريته موضوعی به مراتب وسيعتر است و کل جامعه ايران و توان رقابتی ايرانيان در جهان را تعيين خواهد کرد. به همين دليل نيروهای سياسی ايران لازم است به اين مهم بپردازند. اميدوارم شاهد توجه رسانه های فارسی زبان در داخل و خارج کشور به مبحث سينگولاريته در آينده نزديک باشيم و اين بحثها به محافل آکادميک آينده نگر محدود نماند.
 
سام قندچی، ناشر و سردبير
ايرانسکوپ
http://www.iranscope.com
يازدهم خرداد ماه 1393
June 1, 2014

پانويس

1. ابزار هوشمند: شالوده تمدني نوين

2. يکتايی انفصالی و ما

3. آينده نگري و پايان مرگ
 
4. بلاگ فراديد
 
5. مباحث سينگولاريته با کامنت های کورزويل
 
6. نقطه انفصالی: پاراديم جديد آينده نگری

ایران#
#iran
iranscope@
ayandehnegar@
ghandchi@